در قطعه بعدي يعني قطعه صماخي يا افقي، عصب از نزديك فضاي گوش مياني مي‌گذرد. مجراي عصب صورتي را اندكي بالاي دريچه بيضي (صفحه پايه استخوانچه ركابي) و پائين مجراي نيم‌دايره مي‌توان پيدا كرد. در اين نقطه، اين مجرا يك برآمدگي (برجستگي) واقعي را در ديواره مياني گوش مياني بوجود مي‌آورد، البته مقدار برآمدگي ممكن است بسيار كم يا فقط اندكي بيشتر از ضخامت مخاط روي آن باشد. عصب صورتي در مسير حركت از جلو به سمت عقب، از ميان فضاي گوش مياني خرید سمعک مي‌گذرد و سپس با يك چرخش به سمت پايين به مسير خود به سمت ماستوئيد ادامه مي‌دهد. در محل همين چرخش است كه شاخه‌اي از عصب خارج مي‌شود كه عضله ركابي را عصب‌دهي مي‌كند. سپس عصب صورتي قبل از آنكه به سوراخ نيزه‌اي – ماستوئيدي در استخوان ماستوييد برسد، بصورت عمودي (قطعه هرمي) ادامه مسير مي‌دهد. در طول مسير عمودي كه آن را طناب صماخي (Chorda Tympani) مي‌نامند، يك شاخه اصلي ديگر از عصب صورتي خارج مي‌شود و به سمت زبان و غدد بزاقي مي‌رود. عصب صورتي، جمجمه را از طريق سوراخ نيزه‌اي – ماستوئيدي ترك مي‌كند. اين ناحيه درست پشت بخش پائيني مجراي گوش خارجي، و در موقعيت مياني نسبت به نوك ماستوئيد (كه به عنوان محافظ عمل مي‌كند) قرار گرفته است. پس از خروج عصب صورتي از سوراخ نيزه‌اي – ماستوئيدي به سمت جلو و ميانه مي‌رود تا از لبه پائيني مجراي شنوايي خارجي عبور كند و از ميان شاخ (Ramus) يا بخش بالايي استخوان فك بالا، و معمولا از ميان غده تيروئيد بگذرد و صورت را عصب‌دهي كند. در طول اين مسير، تعدادي شاخه‌هاي كوچك عصب صورتي را به سمت گوش و عضلات گردن و ساير نواحي مجاور تك مي‌كنند. البته در نحوة ارتباط عصب صورتي با غده پاروتيد و همچنين در الگوي دقيق شاخه‌هاي عصب صوتي، تغيير پذيري‌هاي نرمال قابل مشاهده است. اغلب پنج شاخه اصلي از عصب صورتي به كل گسترة صورت عصب‌دهي مي‌كنند. يك بخش تمپورال فرونتال وجود دارد كه به شقيقه، پيشاني بالاي چشم‌ها، هم‌چنين يك شاخه Zygomatic هم وجود دارد كه به يك ناحيه با وسعت تا زير چشم‌ها عصب مي‌دهند، و يك شاخه Buchal بالاي دهان را عصب‌دهي مي‌كند و بالاخره شاخه‌هاي پائيني در طول استخوان فك بالايي به سمت پايين مي‌رود. نواحي اطراف دهان (عضله Orbicularis oris) داراي عصب‌گيري بسيار غني از عصب صورتي است. اتصال سه تا ا اين شاخه‌ها در انتها، از طريق Anastomose انجام مي‌شود. شاخصه‌هاي فكي و پيشاني از نظر آناتوميك استثناء هستند. بنابراين هرگاه يكي از اين سه شاخه آسيب ببينند، احتمال بروز فلج صورت وجود ندارد.